Kerk & Genezing - het eigen gelijk
door Erwin Hillebrand
Als kerken hebben we elkaar nodig! Beiden zien we dingen, en beiden zijn we ook blind voor dingen.
Ze
hebben weinig langdurig zieken in de gemeente, want 'God is
hier', 'God geneest', is 'onveranderlijk'. Velen genezen op gebed.
Maar wie niet geneest, voelt zich onbegrepen, ervaart oordeel
('gebrek aan geloof', 'onbeleden zonde', etc.), geen acceptatie en liefdeloosheid, want binnen
de theologie is er eigenlijk geen plek voor hen die niet genezen; ze
weten zich er eigenlijk geen raad mee. De slachtoffers verdwijnen
vervolgens vaak naar een traditionele kerk, of helemaal. En zo
lijkt deze gemeente steeds meer het beeld te bevestigen 'dat God
altijd geneest'.
Zij
hebben wél veel langdurig zieken in de gemeente, want God
'verkiest' te genezen door de handen van medici, maar die stonden
weer eens met lege handen. Het 'ongeneeslijk' van de dokter wordt
verbazingwekkend kritiekloos geslikt. Er gebeuren geen
genezingswonderen, 'want dat was vooral in Bijbelse tijden'. Wel is
er veel oprechte aandacht, liefde, zorg, compassie en inzet voor hen
die lijden.
Zij die in een genezingsdienst buiten de deur door een
wonder toch genezing vonden, roepen dat hun kerk de zieken op een
on-Bijbelse manier in de steek laat. Maar de kerk is doof voor hun argumenten; de oren zitten theologisch verstopt. Ze voelen zich daardoor meer en meer alleen
staan in hun roep dat God weldegelijk nog geneest, en langzaam maar
zeker verdwijnen ze naar kerken waar ze er nog wel in geloven. En
zo lijkt deze gemeente steeds meer het beeld te bevestigen dat
genezingswonderen inderdaad 'alleen in Bijbelse tijden' voorkwamen.