Kerk & Genezing - het eigen gelijk

door Erwin Hillebrand  

Als kerken hebben we elkaar nodig!  Beiden zien we dingen, en beiden zijn we ook blind voor dingen. 

Ze hebben weinig langdurig zieken in de gemeente, want 'God is hier', 'God geneest', is 'onveranderlijk'. Velen genezen op gebed. Maar wie niet geneest, voelt zich onbegrepen, ervaart oordeel ('gebrek aan geloof', 'onbeleden zonde', etc.), geen acceptatie en liefdeloosheid, want binnen de theologie is er eigenlijk geen plek voor hen die niet genezen; ze weten zich er eigenlijk geen raad mee. De slachtoffers verdwijnen vervolgens vaak naar een traditionele kerk, of helemaal. En zo lijkt deze gemeente steeds meer het beeld te bevestigen 'dat God altijd geneest'.

Zij hebben wél veel langdurig zieken in de gemeente, want God 'verkiest' te genezen door de handen van medici, maar die stonden weer eens met lege handen. Het 'ongeneeslijk' van de dokter wordt verbazingwekkend kritiekloos geslikt. Er gebeuren geen genezingswonderen, 'want dat was vooral in Bijbelse tijden'. Wel is er veel oprechte aandacht, liefde, zorg, compassie en inzet voor hen die lijden. 

Zij die in een genezingsdienst buiten de deur door een wonder toch genezing vonden, roepen dat hun kerk de zieken op een on-Bijbelse manier in de steek laat. Maar de kerk is doof voor hun argumenten; de oren zitten theologisch verstopt. Ze voelen zich daardoor meer en meer alleen staan in hun roep dat God weldegelijk nog geneest, en langzaam maar zeker verdwijnen ze naar kerken waar ze er nog wel in geloven. En zo lijkt deze gemeente steeds meer het beeld te bevestigen dat genezingswonderen inderdaad 'alleen in Bijbelse tijden' voorkwamen.